از سر در بهشت خدا تا زمین عزاست

چون اولین شب از دهه هیئت خداست

امشب همه حسینیه ها فاطمیه شد

وقت عزای مادر ارباب کربلاست

ای دختر آفتاب و ای همسر ماه

ای مهر تو را ستاره ها خاطر خواه

این ذره به سایه ی تو آورده پناه

یا فاطمه اشفعی لنا عندالله

دلا، بیا به سرای علی سری بزنیم

بیا به خانه ای که شکسته درش دری بزنیم

شنیده ام که در این روز ها علی تنهاست

بیا به خانه ی بی فاطمه سری بزنیم

فاطمه دل ز غمت می سوزد

با یاد تو و عمر کمت می سوزد

تنها نه دل شیعه ز داغت سوزد

هستی ز برای ماتمت می سوزد

شکسته بال و پری را ز خانه می برند

تنی ضعیف را غریبانه می برند

جنازه ای که همه انبیاء به قربانش

چه شد که هفت نفر مخفیانه می برند؟

این قدر پی قبر من مظلومه نگردید

هر جا دلتان می شکند قبر من آنجاست

هر جا که عزا بر من مظلومه گرفتند

ساکت ننشینید حسین و حسن آنجاست

زهرا که شهید گشت بی جرم و گناه

هست از غم او، سینه ی عالم پر آه

ناموس خدا کجا و سیلی خوردن

لاحول و لا قوه الا بالله

حضرت زهرا (س):

از دنیای شما سه چیز محبوب من است:

1-تلاوت قرآن

2-نگاه به چهره ی رسول خدا

3-انفاق در راه خدا

فاطمیه ماه عشق و عاشقیست

فاطمیه ماه غم های علیست

فاطمیه دردها درمان کند

حضرت زهرا عنایت ها کند

زندگی بی فاطمه رنج آور است

مرگ از این زندگانی بهتر است

گریه کن ای آسمان تنها شدیم

خسته و درمانده و بی زهرا شدیم

ای توشیعه با علی کن زمزمه

فاطمه یا فاطمه ، فاطمه یا فاطمه

حق به عشق فاطمه بر ما عنایت می کند

هر دو عالم بر ولای او عبادت می کند

بر نجات انبیا و اولیاء در روز حشر

رشته ای از چادر زهرا کفایت می کند

کاش از قلبم به قبرش راه داشت

کاش زهرا هم زیارتگاه داشت

شبی از جمع یاران ماه می رفت

تمام نغمه ها در چاه می رفت

برای بردن تابوت زهرا

چه زیبا آسمان هم راه می رفت

از میان در و دیوار خدایا چه خبر

از گل سرسبد عالم بالا چه خبر

میخ در، سینه ی مادر به دل محسن دوخت

ای خدا از دل غم دیده مولا چه خبر؟

نخلی که شکسته ثمرش را نزنید

مرغی که زمین خورده پرش را نزنید

دیدید اگر که دست مردی بسته

دیگر در خانه همسرش را نزنید

فاطمیه سینه چاک دردهاست

شاهد نامردی نامردهاست

فاطمیه شهر داغ لاله است

قصه زهرای هجده ساله است

کاش نجار مدینه در مدینه در نمی ساخت

یا اگر می ساخت، بهر خانه حیدر نمی ساخت

کاش ای شهر مدینه، بی در و دیوار بودی

یا تو ای باغ فدک هرگز در این دنیا نبودی

گل یاس علی از ساقه خم شد

کنار غنچه پرپر در حرم شد

حریف قدرت حیدر نبودند

به جایش یاس او را له نمودند

دگر پروانه، بال و پر ندارد

نه بال و پر، که خاکستر ندارد

مفسرها، همه با خون نویسند

که قرآن علی، کوثر ندارد

آتش زدن به خانه مولا بهانه بود

مقصود خصم، کشتن بانوی خانه بود

آن شب قویترین سند غربت علی

تشییع مخفیانه و دفن شبانه فاطمه بود

دلم به یاد مدینه بهانه می گیرد

سراغ باغ گلی را نشانه میگیرد

چه حکمت است چو نام فاطمه می آید

برای گریه دل ما بهانه می گیرد

ای کاش فدک این همه اسرار نداشت

ای کاش مدینه در و دیوار نداشت

فریاد دل محسن زهرا این بود

ای کاش در سوخته مسمار نداشت

دیگر آن خنده ی زیبا به لب مولا نیست

همه هستند ولی هیچ کسی زهرا نیست

قطره ی اشک علی تا به ته چاه رسید

چاه فهمید کسی همچو علی تنها نیست

رسول الله (ص):

ای سلمان، محبت و دوستی فاطمه

در 100 موضع نفع می بخشد

که آسانترین آن مواضع مرگ

قبر میزان محشر و پل صراط است

دلم از حوضچه اشک وضو می گیرد

از غم بغض غریبانه گلو می گیرد

باز شد دفتر غمنامه آن ماهی که

چند ماهیست که از آینه رو می گیرد

فاطمیه شد و ما بی خبر از زهراییم

گرم کار خود و غفلت زده از مولاییم

مهدی فاطمه والله که خون می گرید

غیرت ما به کجا رفته چنین برپاییم

فاطمیه موج آه شیعه است

بیت الاحزان نگاه شیعه است

فاطمیه تا حکایت می شود

غربت حیدر روایت میشود

فاطمیه فصل بیعت با علی ست

جرم زهرا، گفتن یک یاعلی ست

گل یاس پیامبر، زهرای اطهر،

ای پهلو شکسته و سیلی خورده جهل روزگار،

ای کوثر ز نگاهت جاری،

یک آیه بخوان بای ذنب قتلت

گل یاس پیامبر، زهرای اطهر،

ای پهلو شکسته و سیلی خورده جهل روزگار،

ای کوثر ز نگاهت جاری،

یک آیه بخوان بای ذنب قتلت

ای سبزترین گل بهاری زهرا

ای نخل بلند بردباری زهرا

در روز جزا به جان فرزندانت

ما را به کسی وانگذاری زهرا

بی تو در شیون و آهیم خدا می داند

بهر تو چشم براهیم خدا می داند

گر نیایی چه کنیم از غم تنهایی خویش

ما که بی پشت و پناهیم خدا می داند

آفتاب، از رخ خود پرده بیانداز که ما

خسته از شام سیاهیم خدا می داند

گر گناه است تو را خواستن،

ای یوسف عشق

ماهمه غرق گناهیم خدا میداند

عدل از نفس تو می خورد آب خیات

لبخند تو عشق را می دهد رنگ ثبات

یک جمع در انتظار تو می سوزند

بر سوختگان انتظارت صلوات

بگذار که بی پرده نگاهت بکنم

وین سر و جان جمله خاک راهت بکنم

از نفد جهان دلی به کف دارم و بس

آن نیز فدای روی ماهت بکنم

الهی محتاج ذره ای

نگاه مهدی هستیم

کدام جمعه دعا مستجاب خواهد شد

سوار صاعقه پا در رکاب خواهد شد

کدام جمعه ز تاثیر تابش خورشید

دلی که یخ زده از غصه، آب خواهد شد

کدام جمعه ز عطر خوش گل یاس

بهار، غرق شمیم گلاب خواهد شد

ای بهترین دلیل تبسم ظهور کن

چرخی بزن به سمت نگاه غریب ما

از کوچه های بی کسی ما عبور کن

ما زائر تبسم نورانی توییم

ما را به حق آیینه ها غرق نور کن

یا این دل شکسته ما را صبور کن

یا لااقل بخاطر امت ظهور کن

ای آشنای غربت جمعه ظهور کن

یک مرتبه ز کوچه های دل ما عبور کن

حک شد به روی بال قنوت نمازمان

این خواهش قدیمی "آقا ظهور کن"

کسی آرام می آید نگاهش خیس عرفان است

قدم هایش پر از معنا دلش از جنس باران است

کسی فانوس بر دستش بسان نور می آید

امید قلب ما روزی ز راه دور می آید

ای باد صبحدم خبر دلستان بگو

با من ز یار غایب و سلطان جان بگو

دل می تپد که عمر بشد صاحبم کجاست

ذکر کمال مهدی صاحب الزمان بگو

ای منتظران وقت اذان نزدیک است

آقا به خدا به شهرمان نزدیک است

آماده کنید خانه ها را زیرا

برگشتن صاحب الزمان نزدیک است

برای آمدنت انتظار کافی نیست

دعا و اشک و دل بی قرار کافی نیست

خودت دعا بکن ای نازنین برگردی

دعای این همه شب زنده دار کافی نیست