بی تو در شیون و آهیم خدا می داند

بهر تو چشم براهیم خدا می داند

گر نیایی چه کنیم از غم تنهایی خویش

ما که بی پشت و پناهیم خدا می داند

آفتاب، از رخ خود پرده بیانداز که ما

خسته از شام سیاهیم خدا می داند

گر گناه است تو را خواستن،

ای یوسف عشق

ماهمه غرق گناهیم خدا میداند

عدل از نفس تو می خورد آب خیات

لبخند تو عشق را می دهد رنگ ثبات

یک جمع در انتظار تو می سوزند

بر سوختگان انتظارت صلوات

بگذار که بی پرده نگاهت بکنم

وین سر و جان جمله خاک راهت بکنم

از نفد جهان دلی به کف دارم و بس

آن نیز فدای روی ماهت بکنم

الهی محتاج ذره ای

نگاه مهدی هستیم

کدام جمعه دعا مستجاب خواهد شد

سوار صاعقه پا در رکاب خواهد شد

کدام جمعه ز تاثیر تابش خورشید

دلی که یخ زده از غصه، آب خواهد شد

کدام جمعه ز عطر خوش گل یاس

بهار، غرق شمیم گلاب خواهد شد

ای بهترین دلیل تبسم ظهور کن

چرخی بزن به سمت نگاه غریب ما

از کوچه های بی کسی ما عبور کن

ما زائر تبسم نورانی توییم

ما را به حق آیینه ها غرق نور کن

یا این دل شکسته ما را صبور کن

یا لااقل بخاطر امت ظهور کن

ای آشنای غربت جمعه ظهور کن

یک مرتبه ز کوچه های دل ما عبور کن

حک شد به روی بال قنوت نمازمان

این خواهش قدیمی "آقا ظهور کن"

کسی آرام می آید نگاهش خیس عرفان است

قدم هایش پر از معنا دلش از جنس باران است

کسی فانوس بر دستش بسان نور می آید

امید قلب ما روزی ز راه دور می آید

ای باد صبحدم خبر دلستان بگو

با من ز یار غایب و سلطان جان بگو

دل می تپد که عمر بشد صاحبم کجاست

ذکر کمال مهدی صاحب الزمان بگو

ای منتظران وقت اذان نزدیک است

آقا به خدا به شهرمان نزدیک است

آماده کنید خانه ها را زیرا

برگشتن صاحب الزمان نزدیک است

برای آمدنت انتظار کافی نیست

دعا و اشک و دل بی قرار کافی نیست

خودت دعا بکن ای نازنین برگردی

دعای این همه شب زنده دار کافی نیست

سر خوش آن عیدی که آن بانی نور

از کنار کعبه بنماید ظهور

قلب ها را مهر هم عهدی زند

از حرم بانگ انالمهدی زند

غم مخور ایام هجران رو به پایان می رود

این خماری از سر ما میگساران می رود

ابرها از نور خورشید رخش پنهان شود

پرده از رخسار آن سرو خرامان می رود

وعده ی دیدار نزدیک است یاران مژده باد

روز وصلش می رسد ایام هجران می رود

یوسف فاطمه عالم همه مشتاق تو اند

رخ بر افروز دمی بر سر بازار بیا

با وجودی که همه مست تماشای تو اند

لحظه ای را به تماشای من زار بیا

گر پرده ز رخ باز نماید مهدی

از خلق جهان دل برباید مهدی

ای شیعه چنان منتظر مولا باش

گویی که همین جمعه بیاید مهدی

آقا به گواه آمده این قطره ی اشکم

آقا چه کنم بهر غم و چاره ی رشکم

آقا به همه معرفت و عزت آهو

یک دانه شفاعت بگذار داخل مشکم

دلم مجنون سلطان غریب است

که بر هر درد بی درمان طبیب است

رضا جان کاش بودم چون کبوتر

به بامت می گشودم روز و شب پر

زبان در وصف رویت می گشودم

غزل از بهر رویت می سرودم

تو دریایی و من یک قطره هستم

که از شهد ولایت مست مستم

روضه ی قدس رضا چون باغ جنت دیدنی است

عطر زهرا دارد و مانند گل بوییدنی است

خاک راه زائرش بر گیر گر دستت تهی است

دیده ها را خاک این درگه ضیاء بخشیدنی است

محبوب رضاست هر که دل ریش تر است

از کعبه صفای این حرم بیشتر است

اینجاست طبیبی که ندارد نوبت

هر دل که شکسته تر بود پیش تر است

خورشید در این حرم وضو می گیرد

گل در حرم تو آبرو می گیرد

مهتاب به پابوسی تو چون آید

با دیدن گنبد تو رو می گیرد

تو حجت پاک کبریایی مولی

سلطان سریر مرتضایی مولی

ای دل بیا سفر به حریم رضا کنیم

وز این طریق کسب رضای خدا کنیم

در زیر پای او که شد ایوان طلا

شاید مس وجود خود را طلا کنیم

در کعبه ی کوی تو هر آنکس که بیاید

از قبله ی ابروی تو در عین نماز است

بر خیز که رحمت از سماء می آید

بر خلق جهان گره گشا می آید

بر حضرت کاظم این بشارت دادند

گفتند گه نو گلت رضا می آید

ما جمع پریشان که در شور و نوائیم

جارو کش سلطان غریب الغربائیم

در حشر چو گویند این الرضوییون

صد شکر که ما ریزه خور خان رضاییم

جز درگه حق به درگهی رو نکنم

بر هیچ کسی غیر رضا (ع) خو نکنم

سوگند به خداوند که تا آخر عمر

ترک حرم ضامن آهو نکنم

با نام رضا به سینه ها گل بزنید

با اشک به بارگاه او پل بزنید

فرمود: که هر زمان گرفتار شدید

بر دامان ما دست توسل بزنید

من کیستم گدای تو

یا ثامن الحجج

شرمنده ی عطای تو

یا ثامن الحجج

از کار من گره نگشاید کس مگر

دست گره گشای تو

یا ثامن الحجج

دل من گم شد اگر پیدا شود

بسپارید امانات رضا

و اگر از تپش افتاد دلم

ببریدش به ملاقات رضا

از رضا خواسته ام تا شاید

بگذارد که غلامش بشوم

همه گفتند محال است ولی،

دلخوشم من به محالات رضا

من به آمار زمین مشکوکم

اگر این سطح پراز آدمهاست

پس چرا مهدی زهرا تنهاست.....؟!

اللهم عجل لولیک الفرج

قطعه گمشده ای از پر پرواز کم است

یازده بار شمردیم و یکی باز کم است

این همه آب جاریست نه اقیانوس است

عرق شرم زمین است که سرباز کم است

*اللهم عجل لولیک الفرج*

حب رضویست بهر من سرمایه

در زیر لوای او گرفتم سایه

خوشبخت منم که در تمام عمرم

با او شده ام ز کودکی همسایه

هر چند حال و روز زمین و زمان بد است

یک تکه از بهشت در آغوش مشهد است

حتی اگر به اخر راه هم رسیده ای

اینجا برای عشق شروعی مجدد است

خدایا من به عنوان بنده حاجتم را گفتم

امیدوارم اگر قرار به برآورده نشدنش هست

از حکمت تو باشد نه بی لیاقتی من ...

خدایا بفهمانم که بی تو چه می شوم ،
اما نشانم نده
مهربانا هم بفهمانم و هم نشانم بده ،
که با تو چه خواهم شد...
 

ای طرفداران قرآن و شریعت بنگرید

موسی جعفر شهید مکتب تقوا شده

او نه تنها تازیانه خورده از دست ستم

صورتش نیلی ز سیلی چون رخ زهرا شده

مژده ی میلاد تو, نفحه ی باد صباست

رایحه ی یاد تو با دل ما آشناست

آمدی و باب هر حاجت دلها شدی

باب الحوائج توی, نام تو ذکر خداست

عرش الهی اگر, جلوه گه حق بود

بارگه ات کاظمین, خود حرم کبریاست

مهدی بیا از گوشه ی زندان نظر کن

با دیده ی گرییان عیادت از پدر کن

بگو به زهرا مادرت سرت سلامت

دیدار موسی و تو در روز قیامت

در کنج سیه چال بلا غرق دعایی

جان از غم مادر دهی و سوی خدایی

عمرت شده طی گوشه ی زندان و به غربت

عالم شده مبهوت تو از این همه محنت

ای بر همه خلق مقتدا ادرکنی

ای روح و روان مرتضی ادرکنی

ای موسی کاظم ای امام محبوس

ای یوسف ال مصطفی ادرکنی

امام کاظم(ع):

بهترین عبادت بعد از شناخت خدا,

انتظار فرج است.

هر گه که نسیم از ره بغداد آید

ما را ز حدیث عشق و خون یاد آید

ای گل که به گردن تو غل افکندند

از صبر تو زنجیر به فریاد آید