برای آمدنت انتظار کافی نیست

دعا و اشک و دل بی قرار کافی نیست

خودت دعا بکن ای نازنین برگردی

دعای این همه شب زنده دار کافی نیست

سر خوش آن عیدی که آن بانی نور

از کنار کعبه بنماید ظهور

قلب ها را مهر هم عهدی زند

از حرم بانگ انالمهدی زند

غم مخور ایام هجران رو به پایان می رود

این خماری از سر ما میگساران می رود

ابرها از نور خورشید رخش پنهان شود

پرده از رخسار آن سرو خرامان می رود

وعده ی دیدار نزدیک است یاران مژده باد

روز وصلش می رسد ایام هجران می رود

یوسف فاطمه عالم همه مشتاق تو اند

رخ بر افروز دمی بر سر بازار بیا

با وجودی که همه مست تماشای تو اند

لحظه ای را به تماشای من زار بیا

گر پرده ز رخ باز نماید مهدی

از خلق جهان دل برباید مهدی

ای شیعه چنان منتظر مولا باش

گویی که همین جمعه بیاید مهدی

آقا به گواه آمده این قطره ی اشکم

آقا چه کنم بهر غم و چاره ی رشکم

آقا به همه معرفت و عزت آهو

یک دانه شفاعت بگذار داخل مشکم

دلم مجنون سلطان غریب است

که بر هر درد بی درمان طبیب است

رضا جان کاش بودم چون کبوتر

به بامت می گشودم روز و شب پر

زبان در وصف رویت می گشودم

غزل از بهر رویت می سرودم

تو دریایی و من یک قطره هستم

که از شهد ولایت مست مستم

روضه ی قدس رضا چون باغ جنت دیدنی است

عطر زهرا دارد و مانند گل بوییدنی است

خاک راه زائرش بر گیر گر دستت تهی است

دیده ها را خاک این درگه ضیاء بخشیدنی است

محبوب رضاست هر که دل ریش تر است

از کعبه صفای این حرم بیشتر است

اینجاست طبیبی که ندارد نوبت

هر دل که شکسته تر بود پیش تر است

خورشید در این حرم وضو می گیرد

گل در حرم تو آبرو می گیرد

مهتاب به پابوسی تو چون آید

با دیدن گنبد تو رو می گیرد

تو حجت پاک کبریایی مولی

سلطان سریر مرتضایی مولی