دلم به یاد مدینه بهانه می گیرد

سراغ باغ گلی را نشانه میگیرد

چه حکمت است چو نام فاطمه می آید

برای گریه دل ما بهانه می گیرد

ای کاش فدک این همه اسرار نداشت

ای کاش مدینه در و دیوار نداشت

فریاد دل محسن زهرا این بود

ای کاش در سوخته مسمار نداشت

دیگر آن خنده ی زیبا به لب مولا نیست

همه هستند ولی هیچ کسی زهرا نیست

قطره ی اشک علی تا به ته چاه رسید

چاه فهمید کسی همچو علی تنها نیست

رسول الله (ص):

ای سلمان، محبت و دوستی فاطمه

در 100 موضع نفع می بخشد

که آسانترین آن مواضع مرگ

قبر میزان محشر و پل صراط است

دلم از حوضچه اشک وضو می گیرد

از غم بغض غریبانه گلو می گیرد

باز شد دفتر غمنامه آن ماهی که

چند ماهیست که از آینه رو می گیرد

فاطمیه شد و ما بی خبر از زهراییم

گرم کار خود و غفلت زده از مولاییم

مهدی فاطمه والله که خون می گرید

غیرت ما به کجا رفته چنین برپاییم

فاطمیه موج آه شیعه است

بیت الاحزان نگاه شیعه است

فاطمیه تا حکایت می شود

غربت حیدر روایت میشود

فاطمیه فصل بیعت با علی ست

جرم زهرا، گفتن یک یاعلی ست

ای سبزترین گل بهاری زهرا

ای نخل بلند بردباری زهرا

در روز جزا به جان فرزندانت

ما را به کسی وانگذاری زهرا